Patroni medialni

Opis

Po nieudanym odwyku w Bieszczadach, Konrad Harkov – przesycony skrupułami upadły wampir – postanawia rozwiązać zagadkę swojego istnienia. W tym celu wraca do Lublina, gdzie przed trzydziestu laty wszystko się dla niego zaczęło.

Jak przyjmą go dawni przyjaciele i co uczynią zajadli wrogowie? Czy zło, które nawiedziło Bieszczady, podąży za nim, by siać terror?

Pełen tajemnic kryminał, mroczny humor i akcja w świecie urban fantasy, gdzie rządzące nocą wampiry są tylko jedną z wielu ras, o których z trwogą szeptali dawni Słowianie.

Odkryj nowe oblicze Krwiopijcy i wraz z nim szukaj prawdy. Uważaj tylko, gdyż odpowiedzi na niektóre pytania mogą okazać się gorsze niż niewiedza…

Cyjan to kontynuacja świetnie przyjętego Delirium i drugie wejrzenie w świat Krwiopijcy. Ceniona za świetny klimat i akcję nie pozwalającą czytelnikowi odetchnąć ani na chwilę, wprowadza nas na ulice miast, na których można spotkać nie tylko wampiry, ale wszelkiej maści stwory i demony. To tutaj poszukamy odpowiedzi na pytania nurtujące tytułowego Krwiopijcę oraz staniemy u progu konfliktu zrodzonego z pragnienia zemsty.

Fragment

Ciężkie drzwi prowadzące do budynku trzasnęły, a Adam stanowczo, acz delikatnie został odsunięty na bok przez niższą od siebie kobietę. Jej długie włosy koloru złota splecione były w ciasny, gruby warkocz. Podkreślone czarną kredką oczy spoglądały z wyrazem przejęcia i nadziei, lecz tlił się w nich żar zdolny spopielić niejedno serce. Nosiła obcisłą skórzaną kamizelkę bez naszywek, a jej wyrzeźbione ramiona i smukłą szyję pokrywały liczne tatuaże, w tym ten który został odwzorowany jako barwy White Eagle MC. Bezceremonialnie złapała Konrada za rękę i pociągnęła za sobą.

– Chodź! – rzuciła. – Będziesz potrzebny.
– Eh… witaj, Magdo… – wydukał albinos po drodze. – Fajnie cię widzieć. – Nigdy nie potrafił się jej przeciwstawić, nawet gdyby bardzo tego chciał.

Weszli na piętro po betonowych schodach podświetlonych białymi i czerwonymi ledami. Ściany przyozdobiono tam wszelkiego typu częściami motocyklowymi, poczynając od plastikowych owiewek, przez starannie wykonane przekroje silników, na kołach zębatych kończąc. Nad wejściem do znajdującej się na górze sali zawieszono wielki baner z barwami klubu.
‍
Wnętrze głównego pomieszczenia śmierdziało tytoniem, alkoholem i skisłym mopem. Szara mgła papierosowego dymu unosiła się dokładnie na wysokości wzroku, jakby jej głównym zadaniem było ograniczanie widoczności. Po lewej stronie od wejścia stał murowany bar, za którym krzątało się dwóch młodych mężczyzn. Podświetlane półki za ich plecami dość chaotycznie zastawiono wszelkiej maści butelkami. Ściany dookoła ozdabiały dziesiątki zdjęć, tabliczek oraz różnorakich prezentów upamiętniających wizyty innych klubów, imprezy czy wyjazdy.
‍
Przy barze, tak samo jak i przy kilku drewnianych stołach ustawionych pod oknami siedzieli przedstawiciele tej części społeczeństwa, która miała w naturze kipienie testosteronem. Choć pozornie różnili się od siebie wyglądem, wszystkich łączyła wspólna cecha – skórzane kamizelki. Większość z nich posiadała mniej lub bardziej znoszone naszywki z nazwą klubu oraz barwy naszyte na plecach. Ich twarze wyrażały niepokój oraz napięcie, które leczyli aktualnie przy pomocy wódki.
‍
– Idziemy do kaplicy. – Magda, nie zważając na oburzone spojrzenia, poprowadziła Harkova ku drzwiom znajdującym się w drugim krańcu sali, na których widniał napis MEMBERS ONLY.